Schaatskoorts
Terwijl ik achter mijn laptop dit verhaal zit te schrijven, beweegt mijn been neurotisch heen en weer. Regelmatig sta ik op, loop door de kamer, ga weer zitten, ga naar de wc. Ik probeer een boek te lezen. Ik lees de zinnen maar de tekst dringt niet tot me door. Op internet zoek ik de weersvoorspellingen van de komende dagen op, ook al heb ik die het afgelopen uur al twee keer bekeken. De onrust van m’n linkerbeen verplaatst zich nu naar mijn hoofd. Gedachtes vliegen voorbij zoals een scherp ijzer over een spiegelvloer. Ik heb schaatskoorts.
Niet een van mijn hobbies voer ik zo weinig uit als schaatsen. En voor niet een van mijn hobbies kan ik zo fanatiek worden als voor schaatsen. Van mijn jeugd kan ik mij herinneren dat als er ijs lag, ik wel altijd een fanatiek schaatster was. De afgelopen twaalf jaar lag er geen natuurijs. Ik had natuurlijk wel op kunstbanen kunnen gaan schaatsen, maar dat is het toch niet helemaal. Toen er net na kerst dan ook op de ijsbanen geschaatst kon worden, kreeg ik een soort schaatskoorts. Toen er in Roodeschool al water op het ijs lag wegens de dooi ben ik drie kwartier naar het zuiden gereden om daar een ijsbaan op te zoeken waar nog wel geschaatst kon worden.
Deze koorts voel ik nu ook weer. Mensen die mij voor gek verklaren geef ik volkomen gelijk. Toen het vliegtuig gister door het wolkendek dook en de landingsbaan van Stockholm op zocht, zag ik door het raampje witte vlaktes. Sneeuw, ijs en nog meer sneeuw. Op dat moment begon het al te kriebelen. Vandaag heb ik met mijn collega’s door de stad gelopen. Ze keken allemaal wat raar naar mijn oude rugzak en schudden hun hoofd toen ik zei dat daarin mijn schaatsen zaten. Ze hadden gelijk, het was niet heel nodig geweest mijn schaatsen mee te nemen. Stockholm ligt aan zee....... dus het water daar is niet bevroren. In een park was een kunstmatig, klein krabbelbaantje aangelegd. De heren vonden dat als ik mijn schaatsen had meegenomen, ik dan ook maar moest gaan schaatsen. Drie rondjes tussen de kleutertjes geschaatst. Niet echt productief schaatsen, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat mijn schaatskoorts weer met een aantal graden is gestegen.
Volgende week zaterdag hebben we een vrije dag in Ostersund. Deze week barst het in dat stadje van de Nederlanders. Ostersund heeft namelijk een heel groot meer en een veegmachine. De perfecte combinatie om de koortsige Nederlander zijn Oldambtrit, Noorderrondrit of zelfs Elfstedentocht te laten schaatsen. Een aantal reisbureaus zijn daar handig op ingesprongen en organiseren schaatsvakanties voor Nederlanders. Maar goed, drie keer raden wat ik die vrije dag ga doen......
9430 Comments
Posted on 28 Feb 2009 by katja