Blog Archieven

Het lichtplan is simpel, een paar tl-bakken verlichten zowel de zaal als het toneel, en decor is achterwege gelaten. Ik zit op de eerste rij. Het publiek om mij heen merk ik niet, geboeid door de monoloog van de man op het podium. Het verhaal zorgvuldig op papier gezet door een schrijver die de drama's van het leven heeft beschreven. De tekst zorgvuldig van woord tot woord geleerd en juist uitgesproken door een acteur. De hoofdpersoon die ver van mij staat, maar door de acteur dicht bij mij gebracht wordt. Dat de wereld anders leek. Dat de mensen anders leken. Dat zijn gevoelens anders leken. Dat alles anders leek sinds…. Zijn stem verstomt, hij loopt naar achteren, zenuwachtig aan zijn gezicht krabbend. Loopt terug en verzekert mij: Iedereen was behulpzaam! Iedereen leefde mee. Maar echt helpen deed dat niet. Hij kijkt me aan. De paniek in zijn ogen raakt mij, zelden zie je acteurs die zo goed zijn. Hij draait zich om en fluistert…… Die ene gefluisterde zin sloeg mij keihard in m'n gezicht. Een zin waarvan je hoopt dat je hem nooit zou horen. Waarvan je hoopt hem zelf nooit uit te mogen uitspreken. Het publiek wat ik niet opmerkte was er nooit geweest. De letters die dit verhaal beschreven zaten enkel in het hoofd van de man voor me, die noch acteur noch schrijver was, maar een vriend. Een man die beleefd heeft waar schrijvers over schrijven en acteurs over spelen. Een mens die de hoofdpersoon niet speelt, maar is. Met verbijstering hoorde ik aan hoe het verhaal verder ging. Nu, dagen later, ben ik nog steeds onder de indruk van de voorstelling die mijn gedachten gezien hebben.
Wie zegt dat het leven een groot toneelstuk is, moet ik nu tegenspreken. Een toneelstuk is het leven van een persoon, positief of negatief. Wie weet van een persoon die je kent.

0 Comments

Het verhaal hieronder blijkt slechts het topje van de ijsberg te zijn. Voor compensatie van de verloren gegane natuur in de Westerschelde moet 1500 tot 3000 ha land omgezet worden in natuur. Het minimum is 600 ha, de Hedwige polder is 300 ha groot. In de Boerderij van 8 september staan 12 gebieden in Zeeland en Zuid-Holland die in aanmerking komen voor natuurcompensatie, niet alleen voor het uitdiepen van de Westerschelde, maar ook voor overige industrie en stedenbouw die in natuurgebieden geplaatst zijn. Bij elkaar gaat het om zo'n 2300 ha, 4600 voetbalvelden. Uiteraard zijn het de mensen die buiten wonen, de boeren, de mensen in kleine dorpjes die hier de dupe van zijn. De mensen in de steden hebben er enkel voordeel van: hun stad wordt groter, hun economische situatie beter en er verschijnt een nieuw ANWB-wegwijzer bordje met een nieuw natuurgebied waar ze op zondag hun hond uit kunnen laten, zich niet beseffend dat dat ook al kon toen het gebied nog geen "natuurgebied" heette. Ik heb een voorstel: laat de mensen in de steden ook iets inleveren voor de natuur. Laten we in plaats van die 2300 ha polder landelijk 4600 voetbalvelden omtoveren tot kwelder, tot broedgebied voor de stadsvogels, tot rustplaats voor egels en andere dieren. Maar dat plan zal wel weer niet gesteund worden door de rest van Nederland.....

UPDATE: De eigenaar van de Hedwige polder, de Belgische (!!!!) industrieel Gery de Cloedt, zal een eventueel besluit van het Nederlandse Kabinet om zijn land te ontpolderen, aanvechten. Deze man heeft een buitenverblijf in de polder en heeft de rest van het gebied verpacht aan boeren. Hij heeft inmiddels al een beroepsprocedure lopen bij de Raad van State. Volgens hem heeft het Nederlandse kabinet gezegd alleen over te gaan tot ontpoldering als er onoverkomelijke bezwaren van de kant van de Europese Unie zouden zijn, en dat is volgens hem niet het geval.

10064 Comments

Zwart-wit beelden van onbekende mannetjes met houten kruiwagens die het laatste gat in de dijk dichten, stevige paarden die een ploeg door het nieuw gewonnen land trekken, een uitgekiend netwerk van sloten en vaarten om het regenwater af te voeren zodat het nieuw gemaakte land land blijft. Buiten de prachtige steden die Nederland heeft liggen haar polders. Wereldwijd staat Nederland bekend als het land wat onder de zeespiegel ligt. Het land wat door de mens gemaakt is door jarenlange ervaring en samenwerking met de zee. De Nederlandse Polders, land van aardappels, graan, tulpenbollen en koeien. Ik was geschokt door het nieuws van vanavond. De regering heeft naar alle mogelijke oplossingen gekeken, maar de enige oplossing om de natuur te compenseren die verloren gaat bij het uitdiepen van de Westerschelde is om de Hertogin Hedwige polder in Zeeland onder water te zetten. Hoewel de polder al in de 16de eeuw bestond, is hij na de tachtig jarige oorlog weer onder water verdwenen. In 1904 was de gehele polder weer van de zee terug gewonnen. Honderdenvijf jaar geleden is de polder ontstaan die er nu ligt. Honderdenvijf jaar geleden hebben mannen dijken gedicht en sloten gegraven. Honderdenvijf jaar lang hebben boeren er het land bewerkt, er aardappels geoogst, graan, hebben er koeien gegraasd. Honderdenvijf jaar lang hebben er weidevogels gebroed, vossen en hazen geleefd, ganzen er hun rustplaats gehad. Honderdenvijf jaar lang hebben mens en natuur er samen geleefd. "Nederland is vol" horen we van alle kanten. Te veel mensen, te veel steden, te veel auto's. Nederland is vol, dus laten we ons cultuurerfgoed maar afbreken. Nederland is vol, dus laten we ontpolderen. Nederland is vol. In alle opzichten is Nederland vol. En de mensen die zeggen dat het in Zeeland en in Groningen niet vol is hebben ongelijk. Nederland is vol van mensen, steden, auto's, maar ook van polders en natuur. Wanneer gaan we met z'n allen beseffen dat we ons land, ons erfgoed aan het afbreken zijn. Wanneer gaan we zien waar we mee bezig zijn. De mannen die de Hertogin Hedwigepolder ingepolderd hebben zullen zich omdraaien in hun graf. En de mannen die de Flevopolder ingepolderd hebben? En de Noordoostpolder? En al die andere polders? De Zeelanders hebben al laten zien dat zij fel tegen het plan zijn. Als vrijdag het besluit ten nadele van deze polder valt wil ik iedereen oproepen zich in te zetten, niet alleen specifiek voor deze polder, maar tegen de afbraak van onze cultuur. Tegen de afbraak van datgene wat ons land zo uniek maakt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen het behoud van natuur, ik ben tegen de compensatie van natuur. Laat de natuur blijven waar hij nu is. Want zeg nou zelf, de vogels en de vossen zullen niet protesteren tegen het uitdiepen van de Westerschelde. Maar de regering praat ons een schuldgevoel aan: sorry, we moesten die natuur daar weghalen, maar we willen die beestjes toch een plek geven en nu moeten jullie weg. Dat is de omgekeerde wereld. Laat ze ons vragen een stap opzij te doen voor de economie en het niet spelen via ons gevoel voor natuurbehoud. Acties als dit zijn een vorm van achterbaksheid, van je eigen volk omkopen. Ik steun de mensen in Zeeland, ik laat me niet omkopen door de regering. Ik ben klaar met de "verruiming van de economie" over de rug van de "natuur" wat uiteindelijk altijd bij dezelfde mensen terug valt.

3 Comments

In mijn enthousiasme over de aankoop van mijn eigen huisje (wat toch echt steeds dichterbij komt, de deal is gesloten, nu het geld nog) besteed ik veel te veel tijd aan het bedenken en zoeken van mijn ideale interieur. Ik kom er zo langzamerhand achter dat Nederland behoorlijk wat geld uitgeeft aan interieur. Op zich niks mis mee, als een dure bank 20 jaar mee gaat, heb je waar voor je geld. En als je echt dat mooie dressoir met prachtig houtsnijwerk wilt hebben, zul je daar ook een flink bedrag voor neer moeten tellen. Maar de stijl waarin ik aan het zoeken ben heet "Landelijk" (goh). In verschillende tijdschriften staan de meest prachtige foto's van arbeidershuisjes en woonboerderijen met oude, ongeverfde deuren, gebleekte eiken vloeren, stoere massiefhouten tafels en krukjes en prachtige lampen om het beeld af te maken. "Dat wil ik ook", roep ik, maar als ik naar het prijslijstje onderaan de bladzijde kijk, zakt de moed in de schoenen. Voor het "oud-houten, onbewerkte" krukje (vier poten en een zitvlak) moet ruim 400 euro worden neergelegd. De tafel kost minstens 1500 euro en de deuren moeten op maat besteld worden, 400 euro per stuk. De vlekkerige, gehavende muren blijken met kalkverf beschilderd te zijn a 30 euro per liter. De "oude" vloerplanken blijken machinaal verouderd te zijn (ik zie een tijdmachine voor me waar de planken ingelegd worden........) En voor de prijs van het interieur advies van ........... kun je bijna een tweede inrichting kopen, je kunt er in ieder geval een compleet huis van inrichten bij Ikea. Het feit dat er bedrijven zijn die deze dingen voor die prijs presenteren zegt dat er dus ook consumenten zijn die het spul voor die prijs kopen..... Het dubbelzinnige eraan is, dat de ruimte uiteindelijk een "rustieke", een "landelijke", maar toch ook een heel basic sfeer heeft. De nostalgie van de landarbeider die van een oude deur een tafel maakte, omdat hij niet het geld had om een echte tafel te kopen. Die zelf een krukje in elkaar zette van gevonden hout. Die dus eigenlijk heel goedkoop leefde. En voor dat goedkope leven leggen mensen nu een vermogen op tafel.
Ik heb besloten dat ik mijn eigen meubels ga bouwen. Omdat ik hou van de oude sfeer die ze uit moeten stralen, omdat ik bereid ben voor de materialen te betalen, maar niet voor de sticker "ouderdom".

2 Comments