Blog Archieven

Het is weer de tijd van jaaroverzichten en terugblikken. Je wordt er mee dood gegooid op tv en radio en ik kan het niet laten om ook, al was het alleen maar in gedachten, een jaaroverzicht voor mezelf op te stellen. Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: wat een puinhoop!!! Eerst anderhalve maand in Zweden en Rusland gezeten om vervolgens voor een jaar of misschien wel voorgoed naar Canada af te reizen. Ik heb een afscheidsfeest gegeven. Ik heb een visum geregeld. Ik heb twee veel te zware koffers ingepakt. Maar op het moment dat ik in het vliegtuig zat, voelde het niet goed. Een jaar is heel lang. En het bedrijf waar ik heen ging was niet het soort bedrijf waar ik graag wilde werken: melkvee is toch echt iets anders dan vleesvee (lees ranch). Maar naarmate de afstand tussen mij en Nederland kleiner werd, werd mijn zelfvertrouwen groter. Ik ging in dat jaar echt wel vinden wat ik daar zocht. Hoe dat is afgelopen is bekend. Drie weken later zat ik weer thuis. Het heeft mij twee maanden gekost om enigzins mezelf terug te vinden, om weer zelfstandig dingen aan te kunnen. Ik ben heel blij dat ik in de Schouwburg in Groningen aan de slag kon. Dicht bij huis en 's avonds in je eigen bed. Iets wat ik heel erg nodig had.
Het is mij dit jaar om meerdere redenen duidelijk geworden dat emigreren naar Canada er voor mij niet in zit. Mijn toekomst, zeker de komende jaren, ligt in Nederland. Dus dan maar op zoek naar een eigen huis. Niet van plan om meteen iets te kopen! Eerst rondkijken, zien wat er te koop is. Maar toen het kleine arbeidershuisje in Kolhol te koop kwam, kon ik niet anders dan het kopen. Dit was het perfecte huis, precies wat ik zocht. Nu ben ik precies een maand in dat huis aan het verbouwen. Meer en meer begint het te voelen als mijn plekje.
Eigenlijk altijd vind ik het fijn om even terug te kijken op het jaar wat geweest is. Maar dit keer kijk ik liever vooruit. Binnenkort ga ik verhuizen, in mijn eigen huisje wonen en hier in Groningen een bestaan opbouwen. Het afgelopen jaar was leerzaam. Ik ben mijzelf heel hard tegen gekomen. En nog steeds ben ik niet de Katja die ik in 2008 was. Nog steeds overvallen angstbuien mij en ben ik bij vlagen erg onzeker. Nog steeds is mijn medicatie niet zoals hij zou moeten zijn. Dat is iets wat nog zeker een half jaar gaat kosten. Dit hele jaar is niet te wijten aan die drie weken die ik in Canada heb gezeten. Maar aan de drie jaren van touren en reizen die ik heb gedaan zonder mezelf voldoende rust te gunnen. Die drie weken in Canada waren de welbekende laatste druppel.
Mijn goede voornemen voor 2010 is: mezelf worden en daar rust in vinden.

1 Comments

Ik ging "even" een muurtje eruit breken, beetje opknappen hier en daar, beetje aanpassen, beetje "eigen" maken. Ik moet toegeven dat ik me erop verkeken heb. Niet dat ik spijt heb. In tegendeel! Maar hoewel ik in theorie precies weet hoe electriciteit aangesloten moet worden, blijkt in de praktijk dat het verplaatsen van een stopcontact op een muur waarbij je niet aan de achterkant kunt komen best lastig is. Dat alleen al het in kaart brengen van de elektronische chaos op zolder meer tijd inbeslag nam dan ik had gedacht. Dat die chaos ook groter was dan ik had gedacht. Dat het aftimmeren van het balkenplafond in theorie zo uitgetekend is, maar in de praktijk, met mijn weinige ervaring in houtbewerking en timmeren en de scheefte van de balken ook erg tegenvalt. Dat het hele huis zo krom en scheef in elkaar zit dat waterpas en winkelhaak diep in de gereedschapskist blijven liggen. Kortom, dat het allemaal veel meer tijd neemt dan ik had gedacht en dat ik in mijn onkunde telkens weer opnieuw het wiel aan het uitvinden ben. In mijn enthousiasme ben ik als een wilde hond op het project gedoken en nu kom ik erachter dat ik hier en daar even de tijd en de rust moet nemen om na te denken over oplossingen. Dat ik hulp en kennis moet vinden om het allemaal netjes af te werken. Dat mijn enthousiasme en mijn gevoel van "dat doe ik wel even" mij nu heel hard op m'n plaats zetten.

1 Comments

Het klussen in mijn huisje gaat gestaag door. Gister heeft de aannemer de steunbalk geplaatst die in de plaats moest komen voor het muurtje wat we gesloopt hebben. Lekker
lompe constructie die het geheel aan een schuur doet denken. Perfect dus!!

5 Comments

Iedere dag, aan het eind van de middag is de inspiratie op. Alles is gezegd, nieuws gemeld, nog eens gemeld, liedjes gedraaid, nog meer liedjes gedraaid. Dus om vijf uur is het publiek aan de beurt. Vroeger, zeg tien jaar geleden, had het publiek van half zes tot zes een half uurtje. Er werd een stelling geroepen en een half uur lang konden mensen daar hun mening op geven. Inmiddels is de inspiratie dusdanig vroeg op de middag vervlogen dat zelfs het bedenken van de stelling er niet in zit. Bovendien, een half uurtje minder tijd om "creatief" in te vullen was helemaal geen probleem. Dus zie hier de oplossing: Van half vijf tot vijf mogen luisteraars bellen en in de uitzending vertellen waar zij het in de belronde over zouden willen hebben om vervolgens in de belronde (van half zes tot zes) nog eens te bellen en precies hetzelfde verhaal te doen als waar ze een uur eerder ook al voor belden. Met andere woorden: eerst wordt er democratisch besloten waar het meest over geluld is om vervolgens te gaan lullen over dat wat allang besproken is. Ruisvulling heet dat als je het mij vraagt.

0 Comments

Eindelijk op 1 december de sleutel van mijn huis gekregen. We zijn al een aantal dagen flink aan het werk geweest: behang eraf trekken, bedrading analyseren (er liggen heeeeeel veel onlogische draadjes door het huis), gister de muur in de woonkamer eruit gesloopt zodat woonkamer en zijkamer nu een grote ruimte vormen. Gistermiddag kwam een buurman langs. Zijn familie is eigenaar geweest van mijn huis. Hij zag dat de muur gesloopt was en begon zich voor te stellen hoe het huis er vroeger uit zag. "Ik weet wel dat er vroeger een heel mooi balkenplafond in zat", laat hij terloops vallen. Ik staar hem verbijsterd aan. Op de plekken waar we onder de vloerplanken van de zolder konden kijken (boven de keuken en de hal) hadden we alleen maar lelijke ruwe balken gezien. "Ja hoor, ik weet het zeker. Dit plafond was ook veel hoger". Even vraag ik mij af of de herinneringen van de man uit zijn jeugd zijn waarin zijn eigen lengte ook wat geringer was. Nieuwschierig gemaakt halen we toch een klein stukje van de hardboard plaat los. Er blijkt een geheel intact en geschilderd balkenplafond onder te zitten waar in feite helemaal niets aan gedaan hoeft te worden. Nou ja, behalve dan de lelijke hardboardplaten plus het onder de balken getimmerde raamwerk verwijderen.
Een van de weinige minpunten die dit huis scoorde tijdens mijn huizenjacht was het niet aanwezig zijn van een balkenplafond. (De twee andere minpunten waren de kleine badkamer en de nog kleinere achterhal). Dat punt is nu dus doorgestreept. Voor mij was deze vonst het beste Sinterklaaskado dat ik kon wensen.

3 Comments