Blog Archieven

Mijn oren suizen van de luide gesprekken, de bulderenden lachsalvo's, de continue stroom van ringtones. De lucht is dik en benauwd. Van het frisse zomerweer aan de andere kant van de ruit is hier niks te merken. Met moeite weet ik me langs het buffet te wurmen om een bordje yoghurt en een kop thee te bemachtigen. Achterin het restaurant vind ik een klein tafeltje wat nog leeg is. Dat wil zeggen: de stoelen zijn leeg. De tafel zelf is bezaaid met leeggegeten borden en half opgedronken koppen koffie. Ik schuif alles een beetje aan de kant en ga zitten. Vlak achter me zit een man die in het Zweeds erg enthousiast een verhaal aan het vertellen is aan twee geintereseerden en een iets minder geinteresseerde man. De man vind het nodig zijn verhaal te versterken met extreme armbewegingen, zodat tot twee keer toe mijn kop thee bijna van mijn tafel wordt geveegd. Het stinkt er naar oud zweet, slechte adem en veel te zware aftershave. Mijn yoghurt krijgt een wrange bijsmaak. Met tegenzin en een misselijk gevoel schuif ik de inhoud van mijn bord zo snel mogelijk achter mijn kiezen en waag de zware tocht dwars door het restaurant richting uitgang. Blijkbaar was er achterin dat restaurant toch nog iets van luchttoevoer, want tijdens mijn tocht naar buiten wordt de lucht alleen nog maar zwaarder. Ik pers mij tussen groepen dikke 50-ers met zweterige overhemden, mijn neus dichtknijpend. Eenmaal buiten adem ik de buitenlucht met diepe teugen in. Buitenlucht is nog nooit zo heerlijk geweest. Dure zakenhotels, ik heb het er niet zo op. En zeker niet als er een conferentie van een autofabrikant wordt gehouden.

1 Comments

by mam @ 23 Mar 2009, 13:37

Je schrijf stijl word steeds mooier ! Denk er aan de je niet (letterlijk) te veel van die zware luchten opsnuifd, het zou jou kunnen bezwaren.