Blog Archieven

Mensen kijken
Mensen kijken vind ik sowieso leuk. Gewoon ergens op een plein gaan zitten en kijken wat voor types voorbij komen. Maar mensen kijken in het buitenland is nog veel leuker. Omdat je ze dan niet verstaat. Je moet alle informatie halen uit de lichaamstaal. Uit de woorden die een moeder gebruikt om haar kind terecht te wijzen, kun je uitmaken wat voor gezin het is. "Gerard, nu moet je gaan zitten en je bord leeg eten." Dat is redelijk beschaafd. "He, gaat zitten en vreet dat bord leeg, anders zwaait er wat." Toch iets minder beschaafd. In een overdekt winkelcentrum (zo'n winkelcentrum-wat-elke-stad-schijnt-te-moeten-hebben, zie vorige posts) zit ik in een lunchroom een salade naar binnen te werken als er een blanke vrouw met twee donkere meisjes, overduidelijk een tweeling, bij mij in de buurt komt zitten. De een heeft een ijsje voor haar neus, de ander een gigantisch bord met taart en slagroom. Er worden wat opmerkingen heen en weer gemaakt. Welke van de twee zinnen zou de vrouw gebruikt hebben toen een van de meiden achterstevoren op haar stoel mij aan zat te kijken? Aan de andere kant komt een breedgebouwde man zitten. Hij roept iets naar de man achter de toonbank en binnen twee seconden staat er een kop koffie voor hem klaar. Overige klanten moeten hun eten en drinken zelf bij de toonbank bestellen en halen, dus dit is enigszinds vreemd. Is deze man een vriend van de man achter de toonbank? Of juist niet? Ik besluit voor het spannendste te gaan: ze zijn niet bevriend, maar de een dwingt de ander zijn koffie aan zijn tafel te brengen. Waarom? Geen idee. Even later komt een bloedmooie vrouw met een bloedchagrijnige kop op de man afgelopen. Met haar telefoon in haar handen zegt ze een paar ferme zinnen tegen de man. Zijn gezicht betrekt, hij grijpt z'n telefoon en pleegt een kort telefoontje. Na dit telefoontje kijkt de vrouw nog kwader, maar ook teleurgesteld. Weer worden er wat zinnen uitgewisseld, waarna ze samen weg lopen. De laatste slok koffie wordt staand achterover geslagen, hij roept nog snel wat naar de man achter de toonbank. Een groet? Een waarschuwing? De rest van de dag zit ik scenario's te bedenken. Wat is er tussen deze mensen gezegd? Naar wie ging dat telefoontje? Zo wordt een saai shopping centrum toch nog spannend.
0 Comments
Posted on 31 Mar 2009 by katja
Name:
E-mail: (optional)
Smile: smile wink wassat tongue laughing sad angry crying 

| Forget Me
Content Management Powered by CuteNews