Blog Archieven

Anderhalve maand heb ik op het randje van de winter geleefd. In het ene stadje lag nog net voldoende ijs of sneeuw om het winter te noemen, in het volgende stadje was het landschap bezaaid met een grijs, sompig kleed van smeltend sneeuw vermengd met zand en grind. De laatste week in Zweden was de zon de strijd welliswaar aan het winnen, de natuur was zich daar nog niet zo bewust van. Kale bomen, grauw en dor gras. Of Rusland ooit wel eens kleurrijk is, vraag ik mij af. Dit jaar was het een maand later dan twee jaar geleden, maar nog steeds was de omgeving grauw, grijs, stoffig en smerig. De lucht stinkt naar afval en uitlaatgassen en je kleding wordt grauw van het stof. De treinreis van Schiphol naar huis heb ik in grootse verbazing doorgebracht. Om mij heen liepen mannen in t-shirts, vrouwen in korte rokjes en met zonnebrillen op, kinderen in vuilgeworden kleding van het buitenspelen. Door het raam zag ik groene velden met witte schapen, huizen met rode daken en een strakblauwe lucht. Een groot gedeelte van de reis heb ik met mijn ogen gesloten doorgebracht. Natuurlijk omdat ik erg moe was, maar ook omdat mijn ogen pijn deden van zoveel kleur. Het witte, grijze en bruine landschap van de afgelopen maanden had de kleurreceptoren in mijn ogen in slaap gewiegd. De grote overstap konden ze simpelweg niet aan. Vandaag heb ik met mijn zonnebril op een rondje door de polder gelopen. Heel langzaam wen ik aan de uitbundigheid van de lente, heel langzaam dringt het zomergevoel ook bij mij door.

1 Comments

by toontje @ 14 Apr 2009, 10:37

Welkom terug!!