Blog Archieven

Op een groot bedrijf als dit heb je iedere dag te maken met leven en dood. In de kalverschuur lopen momenteel zo'n 25 jonge kalveren, waarvan 11 flessenbaby's. Die moeten twee keer per dag gevoerd worden. En er zijn er nog meer op komst. Iedere dag worden er zo'n twee geboren. Maar er gaat ook wel eens wat dood. Vier dagen geleden werd een van de kalveren ziek en wilde niet meer eten. Als hij niet eet, gaat hij dood, dus ik heb hem vier dagen lang met een "tube" (een fles met een metalen buis waarmee je het voer rechtstreeks in de maag kiept) gevoerd. Al na anderhalve dag had ik het idee dat dit beestje het simpelweg niet ging redden. Medicijnen sloegen niet aan en hij werd alleen maar dunner. Vanochtend lag hij dood in de stal en ik was er alleen maar blij om.
Niet alleen kalveren gaan dood, ook oude koeien. Gister lag er een koe dood in het weiland van de "beeffarm". (Ze hebben naast zo'n 200 melkkoeien ook nog 120 vleeskoeien, die op een bedrijf 500 meter verderop lopen). Dat beest kan daar niet blijven liggen. Dooie beesten gooien ze hier in een grote kuil, als de kuil vol is zand erover en weg zijn de beestjes. Dus die koe moest van de beeffarm naar de boerderij gebracht worden. Wij met de verrijker (combi van een trekker en een hijskraan) naar dat veld. Russel knoopt een ketting om de nek van het beest en gebaard dat ik m op moet hijsen. Ik kijk hem aan. "Die kop gaat er toch af breken?"
Nee, dat doet hij niet. Dus zo reed ik met een koe, bungelend aan z'n nek voor me, met de verrijker over de weg naar de boerderij. Onderweg kwam mij een auto tegemoet. Ik ben heel benieuwd wat de bestuurder van die auto gedacht heeft.........

0 Comments