Blog Archieven

Nu mijn Canada reis in het water gevallen is, ben ik mij vol overgave op een andere uitdaging aan het storten: huisjes kijken. Niet dat ik van plan ben hals over kop hier een huis te kopen, maar ik ben mij toch wel aan het orienteren. Nou staat er vijf minuten hier vandaan een klein arbeidershuisje te koop aan de Hefshalsterweg. Naast een boerderij, in de middle of nowhere, precies het soort huis wat ik zou willen. Dit huis heeft welliswaar een vreselijk lelijke serre aangeplakt, maar goed. Op Internet had ik al een paar foto's van zowel de buitenkant als de binnenkant gezien en ik moet zeggen.... het zag er niet uit. Maar gister hadden ze een kijkdag georganiseerd, dus ma en ik voor de lol maar es kijken. De makelaar liet ons in Hoog Hollands toch vooral de positieve kanten van de woning zien. Het had maar liefst twee badkamers!!! Badkamer nummer 1 bestond uit een tot douche omgebouwde kledingkast waar een man of vrouw van fors formaat niet in zou passen. Badkamer nummer twee was tevens slaapkamer: de gehele bovenverdieping was een open ruimte waar aan de ene kant een bed stond en aan de andere kant, verzonken in de vloer, een badkuip met aan 1 kant een spiegel. De keuken bestond uit een aanrechtblad met wat planken eronder. Door het hele huisje centrale verwarming, behalve in de woonkamer, de enige kamer die je door middel van een deur kunt afsluiten van de rest van het huis. Het huisje staat aan de oprijlaan naar de naastgelegen boerderij. Het gedeelte van die laan wat voor het huisje lag zou van mij worden. Maar de "boer" had dan wel recht van overpad. Nou, dat pad is van de boer en ik heb recht van overpad. Meneer de makelaar gevraagd wat voor bedrijf het was: dat wist hij niet. "Ja, maar staan er koeien of varkens of zo in die schuur? Dat gaat stinken." Dat wist hij toch ook echt niet. Wij wisten allang dat die boerderij geen bedrijf meer is, maar als woonboerderij verkocht is en momenteel helemaal wordt opgeknapt. Maar dat wist meneer dus niet. Ook op de vraag of het huisje was aangesloten op de riool wist hij het antwoord niet. Wij weten dat alles wat er in dit gebied staat een zogenaamde IBA heeft, een zuiverings installatie voor je afval water waarna het water in de sloot gedumpt wordt. (Wat overal in Nederland in de buitengebieden zo is). Meneer de makelaar had zich dus niet zo goed voorbereid en ik had het wel gezien in dat huisje met zonder deuren, ongeverfde muren, kale plinten en een krakende houten vloer. De vraagprijs? 200.000 euro. Absoluut nooit een keer dat ze dat ervoor gaan krijgen. Maar goed, wij hadden ons lolletje weer gehad.

3 Comments

by dieta @ 09 Jul 2009, 19:27

wat hebben jullie je best gedaan om moeilijke vragen te stellen aan "meneer".Volgens mij was hij helemaal niet bekend met het buitengebied.:)Misschien is hij na jullie kristische vragen wakker geworden.

by Katja @ 10 Jul 2009, 11:29

Hij heeft inderdaad zijn best gedaan en zo weten wij nu dat in die \"spookboerderij\" (omdat het oud en vol met struiken gegroeid was) nu een appartementen complex wordt gebouwd. Toch fijn om te weten als je er 40 meter vandaan zou gaan wonen. En zo weten we nu ook dat de eigenaar van die boerderij mevrouw 155.000 heeft geboden voor dat huisje (wat al te veel is) maar daar nam ze geen genoegen mee....

by tjalina @ 13 Jul 2009, 11:28

Ja ja, Katja. Deze "meneer" het moeilijk maken. Maar aan de andere kant kritisch zijn is wel erg fijn voordat je ergens instapt en je er spijt van krijgt.