Blog Archieven

Tijdens een bezoekje aan Noorderlicht, een jaarlijkse fotomanifestatie in Groningen, kwam ik een erg bijzondere situatie tegen. Het onderwerp van dit jaar is "Human Conditions". In de Der Aa-kerk hingen hiervan vooral foto's met een droevig dan wel heftig onderwerp. Zo hing er een fotoreportage over de strijden in Israel, over de zware werkomstandigheden in de havens van Tanzania, over de dictatuur van China en hoe dat de mensen beinvloed. Met andere woorden, hoe de mens zich staande houdt in negatieve omstandigheden. Met een collega liep ik, behoorlijk onder de indruk door de beelden die ik zag, door de kerk toen we op een bijzonder groepje mensen stuitten. Een blonde jongedame was bezig een rondleiding te geven aan een groep van zo'n 15 mensen uit verschillende werelddelen. Dat ze nog niet zo heel lang in Nederland waren, bleek uit het feit dat de blonde vrouw gevraagd werd wat langzamer te praten en niet te veel moeilijke woorden te gebruiken. Met een veel te positieve glimlach op haar gezicht vertelt de vrouw haar verhaaltje bij de Tanzaniaanse havenwerkers die er op de foto's afgemat en opgebrand uit zien. "Wij vinden dit misschien zielig, maar deze mensen zijn trots op hun werk. Deze mensen vinden het een hele eer dat ze op de foto mogen om zo de wereld te laten zien wat ze doen." Ik kijk het groepje rond en zie zo'n acht gezichten die zonder moeite tussen de havenwerkers zouden passen. Waar komen deze mensen vandaan? Waarom zijn deze mensen in Nederland? Wat was hun beroep in hun eigen land? Havenwerker wellicht??? De overige mensen van het groepje zijn moeiteloos in andere reportages in te passen die ook niet bepaald een fleurig beeld van de wereld laten zien. Het beeld wat ik zie is triest. De blonde vrouw "verheerlijkt"de mensen op de foto en de fotograaf die ze heeft vastgelegd, spreekt erover alsof zij het was die met de camera in de hand al deze mensen gevonden heeft, met hen mee geleeft heeft, hun situatie kent. Maar de felle blik in de ogen van haar toehoorders leert mij dat deze 15 mensen stuk voor stuk veel beter kennen wat er op de foto's staat afgebeeld, wat het is om je staande te houden als het land om je heen omvalt, wat daadwerkelijk belangrijk is in het leven, dan het meisje dat voor de rondleidingen is ingehuurd. Met een gevoel van schaamte loop ik de kerk uit. Ik heb zojuist naar foto's gekeken die de hel op aarde weergeven en een landgenoot van mij staat zonder blikken of blozen dit verhaal een verheerlijkende draai te geven ten overstaan van hen die wellicht uit die hel ontsnapt zijn......

1 Comments

by dieta @ 24 Sep 2009, 15:09

Inderdaad, te treurig om aan te horen, en diep triest dat er geen betere rondleidster rond loopt.