Blog Archieven

In mijn enthousiasme over de aankoop van mijn eigen huisje (wat toch echt steeds dichterbij komt, de deal is gesloten, nu het geld nog) besteed ik veel te veel tijd aan het bedenken en zoeken van mijn ideale interieur. Ik kom er zo langzamerhand achter dat Nederland behoorlijk wat geld uitgeeft aan interieur. Op zich niks mis mee, als een dure bank 20 jaar mee gaat, heb je waar voor je geld. En als je echt dat mooie dressoir met prachtig houtsnijwerk wilt hebben, zul je daar ook een flink bedrag voor neer moeten tellen. Maar de stijl waarin ik aan het zoeken ben heet "Landelijk" (goh). In verschillende tijdschriften staan de meest prachtige foto's van arbeidershuisjes en woonboerderijen met oude, ongeverfde deuren, gebleekte eiken vloeren, stoere massiefhouten tafels en krukjes en prachtige lampen om het beeld af te maken. "Dat wil ik ook", roep ik, maar als ik naar het prijslijstje onderaan de bladzijde kijk, zakt de moed in de schoenen. Voor het "oud-houten, onbewerkte" krukje (vier poten en een zitvlak) moet ruim 400 euro worden neergelegd. De tafel kost minstens 1500 euro en de deuren moeten op maat besteld worden, 400 euro per stuk. De vlekkerige, gehavende muren blijken met kalkverf beschilderd te zijn a 30 euro per liter. De "oude" vloerplanken blijken machinaal verouderd te zijn (ik zie een tijdmachine voor me waar de planken ingelegd worden........) En voor de prijs van het interieur advies van ........... kun je bijna een tweede inrichting kopen, je kunt er in ieder geval een compleet huis van inrichten bij Ikea. Het feit dat er bedrijven zijn die deze dingen voor die prijs presenteren zegt dat er dus ook consumenten zijn die het spul voor die prijs kopen..... Het dubbelzinnige eraan is, dat de ruimte uiteindelijk een "rustieke", een "landelijke", maar toch ook een heel basic sfeer heeft. De nostalgie van de landarbeider die van een oude deur een tafel maakte, omdat hij niet het geld had om een echte tafel te kopen. Die zelf een krukje in elkaar zette van gevonden hout. Die dus eigenlijk heel goedkoop leefde. En voor dat goedkope leven leggen mensen nu een vermogen op tafel.
Ik heb besloten dat ik mijn eigen meubels ga bouwen. Omdat ik hou van de oude sfeer die ze uit moeten stralen, omdat ik bereid ben voor de materialen te betalen, maar niet voor de sticker "ouderdom".

2 Comments

by henk @ 03 Oct 2009, 12:53

Dat wordt dus bloed, zweet en tranen,de verouderde sfeer met deuken in de doorleefde tafel komen wel van een hamer of iets dergelijk als bij het zelf maken uit pure frustratie deze welgemikt door de garage vliegt.

by Katja @ 04 Oct 2009, 12:04

Liever wat bloed, zweet, tranen en een rondvliegende hamer dan een paar honderd euro voor een deuk.