Blog Archieven

Nog nooit heb ik zoveel camera's bij elkaar gezien. En nog nooit heb ik zoveel paparazzi gedrag bij elkaar gezien. En nog nooit heb ik me zo verkeken op de interessantheid van een beurs dan die waar ik vanochtend rond liep. Zoom Experience. Een beurs georganiseerd door het fotografietijdschrift Zoom.nl. Natuurlijk had ik verwacht dat het druk zou zijn. Natuurlijk had ik verwacht dat er, zoals op iedere beurs, ook op deze beurs vele standjes zouden staan met apparatuur voor "weggeefprijzen", met huppelende meisjes die vrolijk papiertjes uitdelen voor om het even welk bedrijf of merk. En ik verwachtte ook de "mogelijkheid tot fotograferen", aangezien de website dat al maanden rond schreeuwt. Ik kwam binnen, dumpte mijn jas bij de betaalde garderobe en ben toen eerst maar eens een rondje gaan lopen met m'n camera veilig in mijn tas. Ik was een van de weinigen. Dikke, oude mannen en potterige, lompe vrouwen liepen met camera's op hun borst te showen, de een nog groter dan de ander. Als er geen foto's werden gemaakt, werden de zojuist gemaakte foto's op de veel te kleine schermpjes ter keuring aan andere fotografen getoond of werd met bewondering de grotere, dikkere, langere, snellere apparatuur van mede hobbyisten of professionelen bekeken. Op verschillende plekken in de hal waren "fotolokaties" variërend van een skate/breakdance vloer tot een catwalk waar mode werd geshowd die in Parijs allang weer uit is en het Canon theater. Een soort grote boring met aan twee kanten een te kleine schuine tribune terwijl de optredende artiesten de derde en vierde kant op keken. Alsof het om een handtekening van Micheal Jackson ging liepen de hobbyisten zich te verdringen op de tribune en langs de zijlijn om hun lens het beste zicht te gunnen. Na drie ellebogen en twee achterhoofden te hebben gefotografeerd heb ik het opgegeven. De catwalk was beter: Twee meter hoog zodat mensen rondom toch in ieder geval de bovenste helft van de modellen normaal op de foto konden krijgen. Nog een voordeel: als je vlak bij stond, stond je de heren en dames schuin van onderen te fotograferen, wat er niet uit ziet. Iedereen bleef dus wel op een afstand. Maar zoals Johan Cruijff ooit al zei: ieder voordeel heb z'n nadeel (of andersom, dat weet ik niet meer), uit de theaterwereld weet ik dat fotografen altijd meer licht willen. Het kan ze niet licht genoeg. In de hele hal stond slechts de helft van de verlichting aan en op sommige plekken, waaronder de catwalk, was het ronduit donker. Met als gevolg: je krijgt de modellen wel op de foto zonder ellebogen en achterhoofden van de mensen om je heen, maar de foto wordt sowieso te donker omdat willekeurig welke opzetflitser de afstand nooit haalt.
Dan waren er nog de workshops. Er zullen ongetwijfeld workshops en lezingen zijn geweest die erg interessant waren, maar de paar waar ik en passant even binnenliep konden mij weinig nieuws vertellen en weinig boeien. Daarnaast ontbrak het ook hier weer aan voldoende theatertechnici: door de vele stands met muziek en geroezemoes zijn de sprekers zonder microfoon niet te verstaan, maar door totaal verkeerd ingeregelde microfoons (in iedere lezing-ruimte stond er minstens 1 rond te gillen) kwam de spreker niet eens aan spreken toe. Het lukte mij niet de energie te vinden tussen gillende microfoons, stampende muziek en geroezemoes van honderden, zoniet duizenden fotografen die zichzelf allemaal erg goed vinden de spreker te volgen. Na anderhalf uur heb ik het opgegeven, ben in de trein gestapt en heb de middag over de Veluwe gedwaald. Met mijn camera in de hand de meest prachtige herfstkleuren weten vast te leggen (binnenkort onder Landscapes) en heerlijk genoten van de rust van het bos en het plezier dat ouders met kinderen daar hadden met het rondschoppen van bladeren.

1 Comments

by dieta @ 04 Nov 2009, 19:52

Een illusie armer en een ervaring rijker.
Fijn dat je hebt genoten van de Veluwe.