Blog Archieven

Ik ging "even" een muurtje eruit breken, beetje opknappen hier en daar, beetje aanpassen, beetje "eigen" maken. Ik moet toegeven dat ik me erop verkeken heb. Niet dat ik spijt heb. In tegendeel! Maar hoewel ik in theorie precies weet hoe electriciteit aangesloten moet worden, blijkt in de praktijk dat het verplaatsen van een stopcontact op een muur waarbij je niet aan de achterkant kunt komen best lastig is. Dat alleen al het in kaart brengen van de elektronische chaos op zolder meer tijd inbeslag nam dan ik had gedacht. Dat die chaos ook groter was dan ik had gedacht. Dat het aftimmeren van het balkenplafond in theorie zo uitgetekend is, maar in de praktijk, met mijn weinige ervaring in houtbewerking en timmeren en de scheefte van de balken ook erg tegenvalt. Dat het hele huis zo krom en scheef in elkaar zit dat waterpas en winkelhaak diep in de gereedschapskist blijven liggen. Kortom, dat het allemaal veel meer tijd neemt dan ik had gedacht en dat ik in mijn onkunde telkens weer opnieuw het wiel aan het uitvinden ben. In mijn enthousiasme ben ik als een wilde hond op het project gedoken en nu kom ik erachter dat ik hier en daar even de tijd en de rust moet nemen om na te denken over oplossingen. Dat ik hulp en kennis moet vinden om het allemaal netjes af te werken. Dat mijn enthousiasme en mijn gevoel van "dat doe ik wel even" mij nu heel hard op m'n plaats zetten.

1 Comments

by klaas Jan @ 27 Dec 2009, 14:47

Het moet eerst minder worden voor het beter wordt en de aanhouder windt.