Blog Archieven

Mijn medicijnen zijn eindelijk weer op peil en normaal. Het komt erop neer dat ik exact dezelfde medicijnen in exact dezelfde hoeveelheid slik als anderhalf jaar geleden. Feitelijk is er niks veranderd. Ik heb nog steeds af en toe last van een spastische hand, maar geen last van grote aanvallen. Prima dus. Behalve dan dit. Mijn zelfvertrouwen heeft een fikse deuk opgelopen waar ik nog steeds dagelijks mee worstel. De spookgedachte dat ik ineens op een vreemd moment een aanval krijg, laat me nog altijd niet helemaal los. De angst om alleen te zijn, waar niemand mij kan helpen als me wat overkomt, is iets waar ik nog regelmatig mee vecht. Het gaat steeds beter. Ik kan er steeds nuchterder en rationeler mee om gaan. Ik had nooit gedacht dat 1 week van mijn leven zoveel met me kon doen.
Gister ben ik begonnen met de laatste stap in dit hele verhaal. De medicijnen die ik al sinds mijn 12de slik, en die perfect werken, zijn niet ideaal. Bij lang gebruik (30 jaar of zo) kunnen ze je nieren en lever aan gort helpen. Het is dus beter om over te stappen op een nieuwere versie die op lange termijn geen schade geeft. In een tijdsbestek van vier maanden ga ik "ombouwen" naar dat andere, nieuwe medicijn, Lamictal genaamd. De eerste twee maanden wordt de Lamictal opgebouwd, daarna gaan we de Diphantoine afbouwen.
De angst is weer terug. Het kost me moeite om mezelf rustig te houden als ik alleen ben. De gedachte dat ik zomaar ergens een aanval kan krijgen speelt weer op. Daarnaast ook de angst voor bijwerkingen. Ik weet wel dat je die hele lijst van bijwerkingen eigenlijk helemaal niet moet lezen. Maar mijn ervaring is dat ik wat betreft de epilepsie medicatie toch wel regelmatig last krijg van bijwerkingen. Daarnaast is niet met 100% zekerheid te zeggen dat dit medicijn voor mij ook werkt. Wat betreft epilepsie is het erg vaak een kwestie van medicijnen uitproberen en kijken wat het beste werkt. Mocht dit medicijn dus niet werken, dan ga ik daar achter komen op het moment dat ik de diphantoine ga afbouwen. Ik ga dus straks mijn diphantoine, het medicijn dat 14 jaar lang mijn "rots in de branding" is geweest, afbouwen met in mijn achterhoofd de gedachte dat het zou kunnen dat ik weer een aanval krijg.
Dit alles zorgt ervoor dat ik me momenteel zo veel mogelijk op werk en ander projecten stort. Om de piekertijd zo klein mogelijk te houden.

1 Comments

by Rahul @ 23 Jan 2015, 19:49

None