Blog ArchievenDikke plakken
Ik heb altijd gezegd: als je buiten woont, moet je buiten accepteren. De stinkende stront van de koeien, paarden, kippen. De lawaaige trekkers die vaker en vaker vlak voor mijn huis langs rijden. De wind die als een idioot om mijn huisje kan vliegen en alles laat klapperen. Het stof wat door het werk op het land zijn weg vindt door de kieren van het huis. De paarden die nog steeds af en toe denken te moeten vechten, en dan vooral 's nachts hun gevecht gillend en krijsend uitvoeren. Het hoort erbij. Al deze zaken drukken je met de neus op de feiten. Je woont buiten, tussen de boeren en de beesten. Dat is wat je wilde, dus dat krijg je.
Maar er is 1 ding. Het beest wat heeft besloten om onder mijn huis zijn graf te vinden en nu al een week een misselijkmakende stank verspreidt, veracht ik. Op vrije dagen ga ik winkelen, mijn ouders bezoeken, in de tuin aan het werk, ook als het eigenlijk te nat of te koud is. Eten koken is een hel, want wat je ook kookt, de weee lijkenlucht wint het van de meest geurige ingredienten. Ik vlucht mijn huis uit in de hoop dat als ik terug kom, de stank weg is. Soms is dat zo. Het lijkt afhankelijk te zijn van de wind. Maar op het moment dat ik dit schrijf, kan ik plakken snijden van de lucht. 6 Comments
Posted on 13 Apr 2010 by katja
by Marije @ 13 Apr 2010, 20:58
by Richard @ 13 Apr 2010, 21:58
by Katja @ 13 Apr 2010, 22:44
by mam @ 14 Apr 2010, 09:05
by Peter. @ 14 Apr 2010, 20:07
by Tjalina @ 15 Apr 2010, 16:27
Content Management Powered by CuteNews
|