Blog Archieven

Geert de Vries
Hoe ik ooit in dat bedrijf terechtgekomen ben weet ik niet meer. Nou ja, tuurlijk weet ik dat nog wel. Karel kwam met het idee, 15 jaar geleden. En omdat ik op dat moment juist ontslagen was en dus zonder werk zat, heb ik ja gezegd. Ik weet dus nog heel goed hoe ik in dat bedrijf terecht gekomen ben. Maar ik probeer het iedere dag te vergeten. Karel heeft altijd vooraan gelopen. Hij heeft ervoor gezorgd dat we destijds onze eerste werknemer in dienst namen. Dat zijn er inmiddels 36. Karel is een carriere man. Al vanaf de eerste dag wilde hij het bedrijf groots maken. En ik moet zeggen, dat is hem gelukt. Dat is HEM ook vooral gelukt. Ja, het bedrijf is net zo veel van mij als van hem. En in het begin voelde dat goed! Maar nu, ik kan het niet. Ik ben gewoon niet zo goed met mensen. Met leidinggeven. Met grote organisaties. Ik ben het overzicht al kwijt als er drie man op me afkomen met vragen, laat staan 36. In de loop der jaren heb ik mijn positie binnen het bedrijf wel gevonden. Ik maak de roosters, zorg dat iedereen op tijd zijn geld krijgt. En Karel is de baas. Ja, vaak is hij ook mijn baas. Soms doet dat pijn. Als ik er heel erg over nadenk, doet het zoveel pijn dat ik het liefst heel hard weg zou willen rennen. Maar meestal weet ik dat aan de kant te zetten. Doe wat er van me gevraagd wordt om het voor mezelf niet te moeilijk te maken.
Emma is trots op me. Ik ben mede-eigenaar van een goed lopend bedrijf. Ten minste, ze was trots op me tot deze vakantie. Nu weet ik het niet zo meer. Het was misschien niet zo'n goed idee om met Karel en zijn vrouw op vakantie te gaan. Ik praat thuis zo weinig mogelijk over m'n werk. Thuis ben ik mezelf en ben ik met mijn vrouw. Nu lopen die werelden door elkaar. Emma ziet de relatie tussen Karel en mij. Ze is niet achterlijk. We hadden samen moeten gaan. Gewoon wij, met z'n tweetjes. Dan had ik dat bedrijf ook echt even achter me kunnen laten. Karel laat zijn secretaresse elke dag langs komen. Hoor je wat ik zeg? ZIJN secretaresse. Ons bedrijf dus onze secretaresse...... maar ach, ik maak me er maar niet druk om.
0 Comments
Posted on 25 May 2010 by katja
Name:
E-mail: (optional)
Smile: smile wink wassat tongue laughing sad angry crying 

| Forget Me
Content Management Powered by CuteNews