Blog Archieven

Volgens de officiële papieren, en volgens mijn ouders, is mijn leven begonnen op 2 oktober 1973. De geboorteakte, het polsbandje van het ziekenhuis en de foto's in het fotoalbum bewijzen dat. Het is ook niet dat ik het niet geloof. Hoewel ik menig officieel papiertje van wat voor instantie dan ook niet geloof, mijn moeder zou nooit tegen mij liegen. Het is meer dat ik het niet zo voel. Voor mijn gevoel is mijn leven begonnen op 13 juli 1977. Op die zonnige dag pakte mijn buurjongen mijn driewieler van me af. Ik werd daar zo kwaad om dat ik hem een bloedneus sloeg. Nog steeds weet ik mij de schrik te herinneren die in mij naar boven kwam toen ik het bloed uit zijn neus zag lopen. De paniek om wat ik wel niet had gedaan. Die dag is mijn oudste herinnering. Mijn verjaardag vier ik dan ook altijd op 13 juli. Over mijn leeftijd heb ik het nooit….
Maar dit begin van mijn leven levert ook vragen op. Leef je alleen als je het later nog herinnert? Als ik morgen niet meer weet wat ik vandaag heb gedaan, heb ik vandaag dan niet geleefd? Ik heb daar een leven lang over nagedacht en kan veel van die keren denken niet herinneren. Maar ik ben van mening dat de menselijke hersenen dusdanig ingewikkeld in elkaar zitten, dat je achteraf niet meer bij alle herinneringen kunt. En dus ook niet bij de herinneringen van 1973 tot 1977? Een geboorte is iets dusdanig heftigs dat dat toch wel in de bereikbare herinneringen zou moeten blijven hangen? Evenals die keer dat ik als twee-jarige van de trap viel en m'n arm brak (wederom volgens mijn moeder en de foto's in het album). Maar van beide gebeurtenissen weet ik niets meer. En dus is mijn leven begonnen bij het slaan van mijn buurjongen…….

0 Comments