Blog Archieven

Vlak voor ik om 13:00 's middags aan het werk moet, loop ik vanaf de schouwburg naar de Grote Markt om met dit mooie weer een ijsje te gaan halen. Overal lopen mensen in felgekleurde hesjes en wordt verkeer tegen gehouden. Voetgangers mogen wel het centrum in. Fietsers moeten afstappen en lopen. Er is een agent doodgeschoten. En vandaag is de herdenking. Vanaf de Martinikerk loopt een lint van agenten in uniform via de Grote Markt door de Oosterstraat richting het station. Als ik de Grote Markt nader, bekruipt mij een kippenvel gevoel. De ceremonie is nog niet begonnen, de stoet moet nog van ver komen. De agenten staan rustig te wachten of praten op zachte toon met elkaar. Buiten de sliert van dranghekken met daarbinnen de agenten, gaat het leven op de Grote Markt gewoon door. Maar het is er stil. Geen lawaai van draaiorgels, geen resten van muziek uit hippe modezaken, geen gejoel van mensen, geen lawaaige bussen en brommers. Vanwege het mooie weer zitten de terrassen overvol, maar mensen praten op gedempte toon met elkaar. Ik sta verbijsterd te kijken. Van een begrafenis sfeer is, zeker op de terrasjes, geen sprake. Het lint met agenten is wat vreemd, maar verder is het een normale woensdagmiddag met winkelende mensen en stelletjes die drankjes drinken in de zon. Maar het is stil. Het enige wat ik kan bedenken is: waarom kan het niet altijd zo stil zijn? Hoe kan het dat een lint met agenten al die andere mensen beweegt om minder lawaai te maken. Hoe kan het dat mensen zelf niet bedenken dat ze af en toe iets minder herrie zouden kunnen produceren. Ik sta midden op het plein en geniet. De stad in al zijn levendigheid, maar met een rust die heerlijk is. Ik denk alleen maar: zo kan het dus ook!

0 Comments